Adem de geschiedenis. Een unieke vakantie verbonden met de geschiedenis van Toscane
De appartementen van Borgo La Casaccia in Montaione zijn vol geschiedenis.
De eerste mensen die de nederzettingen in Toscane bouwden, waren de oude Etrusken die de heuvels hebben verkozen in plaats van de vlaktes omdat het makkelijker was het grongebied onder controle te houden.
En op een van deze heuvels staat La Casaccia.
Later werd het gebied bewoond door de Lombarden en in de Middeleeuwen (ten tijde van de barbaarse invasies), waren er drie belangrijke routes van het kasteel van Montaione: de eerste was die tot San Miniato leidde, de tweede was de route die van Ribaldi leidde tot de gemeenten van Castelfalfi , Vignale en Camporena (nu fracties van Montaione), de derde weg, die liep waar nu La Casaccia staat, op de kam van de heuvels en dan naar beneden richting de rivier Evola tot de stad Tonda, was de weg van de Rotsen, een versterking van de grenzen van het grondgebied van de stad Florence tegen de vijandelijke Republiek van Pisa.
Nog vandaag heet de weg Rotsenweg, en behouden enkele gebouwen de toponiem Fort, Rots en Toren. De Casaccia was nog niet gebouwd, maar op die heuvel was er het centrum van Amarrante voor een deel gebouwd om de drie wegen te controleren (de naam Amarrant komt van marra= schoffel).
Het dorp was niet ver weg van het centrum van Amarrante, die in de vijftiende eeuw werd omgezet deels in een woning en deels in een boerderij. Zo konden ze een appartementen complex waar de Borgo La Casaccia, een nieuwe nederzeting op de oude, nu ligt, bouwen. De term “accia” betekent niet lelijk zoals gewoonlijk, maar oud, antiek.
De Ammarante is een imposant gebouw met een zeventiende eeuwse kern, op wiens façade de stenen deuropening en ramen opvallen.
Hieraan werd aan de linkerkant een ander gebouw met verschillende kleine gebouwen als verblijfplaats voor de boeren gebouwd.
In de negentiende eeuw was het hele complex van Casaccia eigendom van de familie Nicci inclusief een kleine Kapel gewijd aan San Gaetano.
Aan het begin van de twintigste eeuw kregen voor het eerst de huizen een latrine en kan men nog de twee kleine lokalen toegevoegd aan de Casaccia zien en gebouwd met buiten stenen muren en bakstenen. Tegelijkertijd werd het complex omgebouwd tot een groot asppartementencomplex voor gezinnen van arbeiders en ambachtslieden, zo dicht mogelijk bij de hoofdstad.
Verlaten en bijna ingestort, kreeg het gebouw een nieuwe leven na een bekwaame restauratie.